Μικροθήβες – Βόλος: Ένα μικρό ταξίδι με μεγάλους κινδύνους

Πριν πολλά χρόνια, οι περιορισμένες επιλογές της πόλης για διασκέδαση, σε «ανάγκαζαν» να μετακινηθείς σε σχετικά κοντινά μέρη, με ωραία καφέ – μπαράκια και «ψαγμένη» μουσική. Σε έναν τέτοιο προορισμό (προς Αγχίαλο) έτυχε κάποτε να συνταξιδεύω ως συνοδηγός, σε αυτοκίνητο φίλου. Έπρεπε να προλάβουμε να πιάσουμε καλές θέσεις σε ροκ βραδιά με ζωντανή μουσική. Ο φίλος, έτρεχε... αρκετά. Γνώριζα καλά τον χαρακτήρα του και ήξερα ότι αν του έκανα μια απλή παρατήρηση δεν θα έπιανε τόπο, ίσα ίσα θα πατούσε στον φόβο μου και θα έκανε χειρότερα. Ήξερα, όμως, ότι ο Χρήστος έδινε βάση σε «βαθυστόχαστες αναλύσεις» που συνηθίζαμε να κάνουμε ως νεαροί εκείνη την εποχή. Εκμεταλλεύτηκα την απουσία διαχωριστικής νησίδας και τον ρώτησα το εξής: «Χρήστο, αυτόν που οδηγούσε το αυτοκίνητο στο αντίθετο ρεύμα και διασταυρωθήκαμε πριν λίγο μαζί του, θα του έδινες το κλειδί του αυτοκινήτου σου χωρίς δεύτερη σκέψη;». Φυσικά, η απάντηση που πήρα ήταν κατηγορηματικά αρνητική. Του λέω: «Ναι...αλλά πριν λίγο ο συγκεκριμένος, κρατούσε τη ζωή σου στα χέρια του. Να, κοίτα...ακόμα ένας που πλησιάζει…». Ευτυχώς, το κόλπο έπιασε και από τότε έχει να το λέει. Τώρα, το μοιράστηκα μαζί σας και γίναμε αρκετοί.

Εγκαταλείποντας την εθνική οδό με κατεύθυνση για Αγχίαλο. Το όριο ταχύτητας από τα 130Km/h στα 70Km/h.

Είμαστε αυτοί, που με άνεση και χωρίς πολλή σκέψη μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι τον δρόμο Βόλος – Μικροθήβες τον «παίζουμε στα δάχτυλα». Τον έχουμε χρησιμοποιήσει τόσες φορές, που «το αυτοκίνητο πάει μόνο του». Κλασσικές εκφράσεις, για να δηλώσουμε την άνεση που αισθανόμαστε. Πάμε μαζί να ταξιδέψουμε, ερχόμενοι από Αθήνα προς Βόλο, έχοντας κινηθεί για αρκετή ώρα με ταχύτητες +130Km/h. Βλέποντας στον αυτοκινητόδρομο την πινακίδα εξόδου για Αγχίαλο, στο αυτοκίνητο το βολιώτικο, αρχίζουν οι ερωτήσεις, του τύπου: «Υπάρχει θερμοσίφωνας;», «Τι θα μαγειρέψεις αύριο;», «Θα πας εσύ τα παιδιά σχολείο;». Με λίγα λόγια, υποσυνείδητα έχουμε ήδη φτάσει έξω από την πόρτα της κατοικίας μας. Αυτό συμβαίνει γιατί γνωρίζουμε απελπιστικά πολύ αυτόν τον βαρετό δρόμο, που μας χωρίζει ένα βήμα(;) πριν το τέλος του ταξιδιού. Λοιπόν, ας σοβαρευτούμε, γιατί τώρα αρχίζουν τα δύσκολα και επικίνδυνα. Η πολύωρη οδήγηση με σταθερά υψηλή ταχύτητα στον αυτοκινητόδρομο, ενδέχεται να μας παρασύρει και να εισέλθουμε στη λωρίδα εξόδου προς Αγχίαλο με ταχύτητα στο κοντέρ μεγαλύτερη των 70km/h, όπως επισημαίνει η σήμανση και σε συνδυασμό με την κουρμπαριστή στροφή που ακολουθεί να μην μπορέσουμε να συμμαζέψουμε τα ασυμμάζευτα.

Πλησιάζοντας Αγχίαλο με κατεύθυνση προς Βόλο. Αντικανονικά προσπεράσματα ακόμα και σε σημεία διασταυρώσεων.

Μπήκαμε σε ένα επαρχιακό οδικό δίκτυο, απαρχαιωμένο με έλλειψη νέας σηματοδότησης και συντήρησης οδοστρώματος. Φτάνουμε πολύ σύντομα στη διασταύρωση προς Αλμυρό στο ύψος των Μικροθηβών. Πολλές φορές, τα οχήματα που έρχονται από Αλμυρό και θέλουν να μπουν στο δικό μας ρεύμα, δεν κόβουν καθόλου ταχύτητα λες και έχουν χαλασμένα φρένα, παρόλο που υποχρεούνται να το πράξουν. Μην παρασυρόμαστε από τους βιαστικούς τουρίστες (είναι κάποιοι Airbnb-ήδες που καίγονται να δουν αν το κατάλυμά που επέλεξαν από το διαδίκτυο, ανταποκρίνεται στις προσδοκίες τους). Επίσης, θέλει δύναμη ψυχής να μην προσπεράσεις τα βραδυπορούντα αγροτικά μηχανήματα, που κινούνται στο κομμάτι του δρόμου που ενώνει τις Μικροθήβες με την Αγχίαλο, εισερχόμενα από τα χωράφια που συνορεύουν με τον δρόμο. Παρατηρούμε την «αρχαία» καταφαγωμένη οριογραμμή του οδοστρώματος, κατασκευασμένη από μάρμαρο ή άλλες πέτρινες πλάκες. Είναι πιθανό να χαθεί ο έλεγχος για ένα δίκυκλο ή μικρά αυτοκίνητα που κινούνται παράλληλα με αυτήν, όταν θα αναγκαστούν να την πατήσουν(κακώς), για να βρεθούν περιστασιακά στο έρεισμα επειδή ο τρελός που «πιέζει» από πίσω για προσπέρασμα, τους κάνει να αισθάνονται παρείσακτοι στην κυκλοφορία.

Πλησιάζοντας τον φωτεινό σηματοδότη στη διασταύρωση με κατεύθυνση για αεροπορική βάση.

Μεγάλη προσοχή, όταν αντικρύσουμε την πληροφοριακή ταμπέλα που αναφέρεται στη διασταύρωση προς αεροπορική βάση. Αυτό, γιατί αμέσως μετά, ακολουθεί στροφή, που κάπως κρύβει την ύπαρξη φωτεινού σηματοδότη. Ειδικά σε ώρες αιχμής, δημιουργείται κομβόι ακινητοποιημένων οχημάτων λόγω ερυθρού σηματοδότη, με αποτέλεσμα να ξαφνιάσει, όποιον πλησιάζει με «τσιμπημένα» χιλιόμετρα. Περνάμε από το σημείο και καλωσορίζουμε με αμυντική διάθεση και οδική ενσυναίσθηση τους συναδέλφους οδηγούς, που μόλις σχόλασαν από το αεροδρόμιο και έχουν μια υπερβολική αίσθηση ελευθερίας, εκφράζοντάς την με βαρύ πόδι στο πεντάλ του γκαζιού. 

Αγχίαλος...αντικανονικά προσπεράσματα μέσα στην κατοικημένη περιοχή.

Μπαίνουμε στην Αγχίαλο και η περιοριστική πινακίδα των 50km/h μετά τις τρεχάλες του αυτοκινητοδρόμου, φαντάζει για πολλούς γραφική. Και όμως, η ευθεία μέχρι τα φανάρια στο κέντρο της κωμόπολης, είναι γεμάτη με μικρομάγαζα για φημισμένη μπουγάτσα και καφέ. Σωρεία οχημάτων σταματάνε ακόμα και την τελευταία στιγμή χωρίς προειδοποίηση. Ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, υπάρχουν τουριστικά καταλύματα κτισμένα στην πάνω μεριά της Αγχιάλου, αναγκάζοντας οικογένειες με μικρά παιδιά, κρατώντας τα συμπράγκαλα της παραλίας, να διασχίσουν ισόπεδα τον δρόμο για να βρεθούν στη θάλασσα. Λίγο πριν βγούμε από την Αγχίαλο, συναντάμε δύο πολύ κλειστές αντίρροπες στροφές. Αν εμείς είμαστε κάπως υποψιασμένοι, γιατί προερχόμαστε από οδήγηση σε κατοικημένη περιοχή, δεν συμβαίνει το ίδιο με τους αντίθετα ερχόμενους, που πριν λίγο εγκατέλειψαν μια μεγάλη ευθεία έχοντας αναπτύξει αρκετά χιλιόμετρα. Επομένως, ενδέχεται να διασταυρωθούμε με οδηγό οχήματος, που θα αναγκαστεί λόγω υψηλής ταχύτητας εισόδου στη στροφή, να χρησιμοποιήσει κομμάτι του δικού μας ρεύματος κυκλοφορίας. Το τραγικό είναι, ότι υπάρχουν και διασταυρώσεις πάνω σε αυτά τα σημεία των στροφών! Συμβουλή: Όποιος κατά λάθος καταλήξει σε μια τέτοια διασταύρωση, μετά από λανθασμένες επιλογές κατευθύνσεων στους δρόμους της Αγχιάλου, να βάλει όπισθεν και να γυρίσει πίσω. Είναι απλά ακατόρθωτο, να ελέγξει με ασφάλεια και να μπει στον κεντρικό δρόμο. Έχοντας εγκαταλείψει την Αγχίαλο, ήρθε η σειρά μας να χρησιμοποιήσουμε την προαναφερόμενη ευθεία, ανάμεσα σε κάποιους που θα θελήσουν να καλύψουν τον «χαμένο» χρόνο σανιδώνοντας το, χωρίς αύριο. Δεν παρασυρόμαστε, κατανοούμε τυχόν αδυναμίες χαρακτήρα και έλλειψη ωριμότητας από ορισμένους, μάλλον... πολλούς.

Δεκάδες διασταυρώσεις με μεγάλη ανηφορική κλίση και έλλειψη ορατότητας, σε συνάρτηση με τα οχήματα που κινούνται στον κεντρικό δρόμο.

Εντείνουμε την προσοχή μας, καθώς πλησιάζουμε το πέρασμα της Χρυσής Ακτής Παναγιάς. Ειδικά, τους καλοκαιρινούς μήνες, παρατηρούμε αυτοκίνητα σταθμευμένα αριστερά και δεξιά καθώς είναι δημοφιλής κοντινός προορισμός για μπάνια στη θάλασσα. Λίγοι γνωρίζουν ότι το σημείο έχει ένα πλεονέκτημα. Υπάρχει ανισόπεδη υπόγεια διαδρομή, που επιτρέπει τους οδηγούς που κινούνται από Βόλο να περάσουν απέναντι προς παραλία χωρίς να βρεθούν αντιμέτωποι με την αντίθετη κυκλοφορία ή να κάνουν επί τόπου στροφή για γυρισμό προς Βόλο (ουκ ολίγοι). Ταξιδεύουμε στον Ε30, εθνική οδός Καρδίτσας Βόλου, όπως ονομάζεται και δεν μπορώ να μην αναφερθώ στα τόσα πολλά δρομάκια, που διασταυρώνονται με τον δρόμο - σε άκρως επικίνδυνα σημεία λόγω έλλειψης ορατότητας, που πολλά από αυτά έχουν μεγάλη ανηφορική κλίση. Αναρωτιέμαι, πως θα καταφέρει ένας σχετικά άπειρος οδηγός να εισέλθει με ασφάλεια με τέτοιες αντίξοες συνθήκες.

Διασταυρώσεις σχεδιασμένες σε επικίνδυνα σημεία. Προσπαθώντας να εισέλθουμε στον κεντρικό δρόμο, από ακτή Μαμιδάκη

Άρα, ας μπούμε στη θέση του και ας είμαστε προϊδεασμένοι για μια πιθανή «άχαρη» διασταύρωση μαζί του. Ένα τέτοιο σημείο είναι η έξοδος από «ακτή Μαμιδάκη». Δεν βλέπεις τίποτα, αφού έχεις αριστερά σου κλειστή στροφή. Χρειάζεται άπλετη υπομονή. Α, και μην ξεχνάμε δεν επηρεαζόμαστε από τα ανυπόμονα παππούδια που περιμένουν από πίσω, κορνάροντας, επειδή βιάζονται μετά το μπάνιο να επιστρέψουν σπίτι, να φάνε, να κοιμηθούν, για να.... ξαναπάνε για μπάνιο! 

Η ευθεία στο Σωρό.

Συνεχίζουμε το ταξίδι μας και φουσκώνουμε σαν τα παγώνια, καθώς μετά από μια παρατεταμένη στροφή, ξεπροβάλλει μια μαγευτική πανοραμική άποψη του Βόλου! Έπειτα, ακολουθεί μια παρατεταμένη κατηφορική ευθεία – η χαρά του καθενός, ανεξαρτήτως κυβισμού και ιπποδύναμης, που θέλει να «πάρει το αίμα του πίσω» για εκείνον τον τύπο που τόλμησε, στην ανηφόρα, κάπου εκεί στο ύψος της Κριθαριάς, να κάνει προσπέρασμα. Προσοχή(!), γιατί σε λίγο πλησιάζουμε την πρώτη διασταύρωση με περιοχή Αλυκών. Ενδέχεται να δούμε αντίθετα ερχόμενο όχημα με αναμμένο φλας να επιδιώκει να στρίψει, να βρεθεί κάθετα τοποθετημένο στην πορεία μας, την ίδια στιγμή που κάποιο όχημα επιχειρεί να μας προσπεράσει. Μένουμε ψύχραιμοι και επιβραδύνουμε προοδευτικά. Έτσι, δίνουμε επιπλέον έδαφος στον βιαστικό από πίσω, να εισχωρήσει μια ώρα αρχύτερα εμπρός από εμάς. Το ίδιο μοτίβο συναντάμε και έπειτα, στα πρώτα φανάρια των Αλυκών, καθώς τα οχήματα που επιλέγουν προερχόμενα από Βόλο να στρίψουν αριστερά για Αλυκές, υποχρεούνται να δώσουν προτεραιότητα στους οδηγούς των αντιθέτως ερχόμενων οχημάτων (σε εμάς δηλαδή που έχουμε ακόμα τον «αέρα» του αυτοκινητόδρομου). 

«Αρχαία» κατασκευή οριογραμμής, από μάρμαρο ή άλλες πέτρινες πλάκες, καταφαγωμένη,, δημιουργεί υψομετρική διαφορά από το υπόλοιπο οδόστρωμα. Ακρως επικίνδυνη για δίκυκλα.

Αν είσαι ξένος θα «ξενερώσεις» και αν είσαι Βολιώτης, για ακόμα μια φορά θα εκνευριστείς, αντικρύζοντας την καρογέφυρα, που θα αναγκαστείς να χρησιμοποιήσεις στο ύψος του Προφήτη Ηλία. Πολύ μικρό πλάτος για κάθε ρεύμα κυκλοφορίας και είσοδος μετά από στροφή, ανεξαρτήτως από ποια πλευρά την πλησιάζεις. Ο μόνος ασφαλής τρόπος είναι το πλησίασμα με λίγα χιλιόμετρα, προδιαθέτοντας και τον ακολουθούντα να κάνει το ίδιο. Λίγο ακόμα και φτάσαμε, αφού πλησιάζουμε την τελευταία διασταύρωση προς Αλυκές. Βιαστικοί οδηγοί, προερχόμενοι από την περιοχή της πλαζ των Αλυκών, μπορεί να βρεθούν ξαφνικά μπροστά σου, έχοντας παραβιάσει τον φωτεινό σηματοδότη. Η ένταση του φαινομένου έχει κάπως μειωθεί, καθώς είναι πια γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια, στήνεται συχνά πυκνά μπλόκο τροχαίας. Το ταξίδι τελειώνει με την διάσχιση της περιοχής των Αϊβαλιώτικων. Δύσκολο και στενό σημείο με πολύ έντονη κυκλοφορία, όλες τις ώρες της ημέρας. Άσφαλτος της κακιάς ώρας και αλλεπάλληλες διασταυρώσεις με δρομίσκους. Ας κινηθούμε με χαμηλή ταχύτητα δίνοντας την ευκαιρία στους περίοικους να κάνουν τα περάσματα τους με ασφάλεια. Το σίγουρο είναι ότι και εμείς στη θέση τους, το ίδιο θα προσμέναμε, το ίδιο θα απαιτούσαμε… ασφαλείς και πολιτισμένες διαδρομές. Καλή χρονιά!